Bylica piołun- łac. Artemisia absinthium

Facebook-f

Instagram

Youtube

Envelope

Bylica piołun- łac. Artemisia absynthium

Bylica piołun- systematyka

Rodzina: Astrowate
Rodzaj: Bylica
Gatunek: Bylica piołun

Bylica- nazewnictwo

Nazwał łacińska: Artemisia absinthium
Nazwa angielska: Common wormwood
Nazwa niemiecka: Wermut, Magenkraut
Polskie nazwy ludowe: piołun, piołunek, połyń, poleń, pioli polny, bielica płołun, bilica piołun, psia ruta, absynt, wermut, panieńskie ziele,

Nazwa rodzaju Artemisia pochodzi od greckiej bogini Artemidy. Nazwa gatunkowa pochodzi od greckiego słowa „apsinthion” – co oznacza nie zdatny do picia.
Inna etymologia nazwy wywodzi się od greckiego słowa artemis– dobry, zdrowy oraz apsinthion– co oznacza nie lubiany, zapewne przez gorzki smak.

Polska nazwa tej rośliny wywodzi się od prasłowiańskiego słowa „pioły”, które oznacza gorycz- w nawiązaniu do gorzkiego smaku zioła.

Bylica piołun- występowanie

Bylica piołun rośnie na półkuli północnej w strefie klimatu umiarkowanego. Pochodzi z suchych terenów Euroazji. Obecnie rozpowszechniona w strefie umiarkowanej Europy i Afryki Północnej, zawleczona do obu Ameryk i Nowej Zelandii.
W Polsce jest to roślina pospolita, rosnąca na polach i nieużytkach. Najlepiej rośnie na glebach suchych, na skalanych zboczach i pustkowiach. Coraz częściej występuje w uprawie. Często rośnie na terenach napromieniowanych.

Bylica- odmiany

Znanych jest około 400 gatunków bylic rosnących głównie na półkuli północnej. Oprócz bylicy piołun w naszym kraju można spotkać jeszcze 6 gatunków z rodziny Artemisia.

Bylica piołun- surowiec

W ziołolecznictwie wykorzystuje się części nadziemne piołunu- liście i kwiaty. Do celów leczniczych wykorzystuje się najczęściej przyziemne liście wyrosłe w pierwszym roku wegetacji rośliny.

Ziele piołunu (Absinthii herba) jest surowcem farmakopealnym, znajdującym się w wielu farmakopeach.

Bylica piołun- trochę historii

Piołun jest rośliną biblijną. Można znaleźć liczne wzmianki o tej roślinie w Piśmie Świętym, gdzie jest utożsamiany z wszystkimi grzechami świata. Jako roślinę leczniczą piołun znano w starożytnym Babilonie i Asyrii, a prawdopodobnie także w Palestynie. Bylica ta znana była również w starożytnym Egipcie, o czym świadczy wzmianka o nim w słynnym papirusie Ebersa. W swoich obrzędach rośliny tej używali kapłani Izydy- piołun był wówczas stosowany jako lek na gorączkę i bóle menstruacyjne.

Rośliny Artemisa były znane w starożytnej Grecji i Rzymie, jednak nie ma pewności czy starożytni autorzy piszą o bylicy piołun czy o innym gatunku bylicy.

Pliniusz Stary zalecał wkładanie ziela piołunu pod poduszkę dla przywrócenia mocnego snu. Roślina włożona do skrzyni z bielizną miała odpędzić mole, pchły, wszy i inne robactwo.

Avicenna wymieniał bylicę jako środek żółciopędny, moczopędny i przeciwgorączkowy. Zalecał ryż przygotowany z miodem i piołunem jako środek przeciwrobaczy oraz przy zatruciu grzybami i przeciw obrzękom. Z kolei opatrunki i kompresy z piołunem polecał przy chorobach uszu. Zioło to miało także regulować miesiączkowanie.

W salerańskim kodeksie zdrowia wspomniano, o działaniu leczniczym piołunu w przypadku kamicy moczowej i paraliżu.

Staroangielskie herbarium podaje zastosowanie dla piołunu jako środka do użytku zewnętrznego na rany i robaki.

W średniowieczu piołun był uważany za panaceum. Wykorzystywano go do aromatyzowania piwa i miodów pitnych.

Marcin z Urzędowa podaje, że wywar z nasion piołunu łagodzi dychawicę, a po zmieszaniu z winem neutralizuje ukąszenia żmii i wywołuje miesiączkę. O piołunie pisał Syreniusz, który zalecał stosowanie rośliny przy problemach żołądkowych, żółciowych oraz jako środek moczopędny.

Niemiecki botanik Lonicerus radził dodawać piołun do różnych potraw jako środek sprzyjający trawieniu, rozgrzewający i wydalający trucizny oraz żółć.

Paracelsus za starożytnymi traktował ziele piołunu jako środek przeciwrobaczy, działający na dolegliwości żołądkowe. Sądził także, że piołun można stosować profilaktycznie przeciw chorobie morskiej.

Parkinson powołując się na Pliniusza twierdził, że jedzenie kilku liści piołunu chroni przed nadpobudliwością i pijaństwem. Ziele piołunu miało być pomocne na nieświeży oddech.

Bylica piołun- składniki mineralne

Do najważniejszych związków zawartych w zielu piołuny można zaliczyć laktony seskwiterpenowe typu gwajanu oraz typu pelenoidów, a także olejek eteryczny zawierający tujon. Działanie piołunu jest związane z zawartością flawonoidów (artementyny, kwerecytyny, rutyny), kwasów organicznych (bursztynowego, kawowowego, chlorogenowego, siringynowego, wanilinowego, salicylowego, jabłkowego, walerianowego, krzemowego). Roślin zawiera także związki kumarynowe, garbniki, karotenoidy, żywice i sole mineralne- głównie żelazo, miedź, potas.

BYLICA PIOŁUN DZIAŁANIE LECZNICZE

Piołun jest ziołem o silnym działaniu i dlatego przetwory z piołunu należy stosować ostrożnie przez krótki okres, czynić przerwy w stosowaniu oraz nie przekraczać zalecanych dawek, a także zalecanej częstotliwości przyjmowania ziela. W razie wątpliwości należy zgłosić się do dobrego zielarza.

Bylica piołun:

Jest stosowana w leczeniu dolegliwości trawiennych, wzmaga apetyt i poprawia trawienie
Zwiększa wydzielanie soku żołądkowego, wykazuje działanie wiatropędne i łagodzi dolegliwości dyspeptyczne
Ma zastosowanie przy bezkwaśności żołądkowej, niestrawności, w przewlekłych nieżytach żołądka i jelit
Może być stosowana przy zgadze, odbijaniu się, bólach brzucha, a nawet kolce jelitowej i zaparciach atonicznych, jest szczególnie pomocny przy czerwonce
Ma działanie żółciopędne działa korzystnie na wątrobę i trzustkę, dlatego ziele wykorzystuje się w leczeniu zapalenia wątroby
Jest podawana przy niewydolności trzustki ze zmniejszonym wytwarzaniem enzymów trawiennych
Może mieć zastosowanie w leczenie chorby Crohna
Jest znanym od wieków środkiem na robaki obłe (glista ludzka, owsiki)
Działa krwiotwórczo, a w medycynie ludowej jest uważana za środek czyszczący krew
Wzmacnia odporność organizmu
Może być pomocna przy dusznościach, jeżeli będzie się wdychać jej zapach
Bywa wykorzystywana do łagodzenia napięcia nerwowego
Jest wykorzystywana do okładów przy stłuczeniach
Dodana do kąpieli pomaga przy bólach reumatycznych
W postaci ekstraktów wodne wykazuje działanie ochronne przed wirusem opryszczki

Zewnętrznie wyciągi z piołunu działają trująco na pasożyty skóry jak świerzbowce i wszy. Naparem z piołun można płukać głowę po myciu przy łupieżu. Wyciągi z bylicy stosuje się na trudno gojące się rany, owrzodzenia, liszaje oraz w leczeniu łuszczycy. Napar z ziela może być dodatkiem do kąpieli w przypadku skóry trądzikowej i tłustej.

Bylica piołun- działanie niepożądane

Duże dawki piołunu mogą powodować zwiększenie się ślinienia, przekrwienie błon śluzowych oraz narządów wewnętrznych, w tym macicy. W większych dawkach wyciągi podawane z określoną częstotliwością mogą powodować zawroty głowy, zwiększoną agresywność, a nawet kurcze epileptyczne. U kobiet mogą wystąpić także krwawienia maciczne, które mogą spowodować poronienia. Gorzki smak piołunu przechodzi do mleka matki i może oddziaływać na karmione dziecko.

Pyłki roślin astrowatych, do których należy piołun w czasie kwitnienia coraz częściej powodują alergię, która objawia się nieżytem nosa, zapaleniem spojówki, astmy pyłkowej. Przy kontakcie ze skórą mogą pojawić się zaczerwienia skóry.
Tujon zawarty w piołunie powoduje zaburzenia czynności mózgu wywołując psychozy. Substancja ta może powodować uzależnienia

Bylica piołun- przeciwwskazania

Krwawienia w przewodzie pokarmowym, wrzody żołądka i dwunastnicy
Ostre stany nieżytowe błon śluzowych żołądka i jelit
Niedrożność przewodu żółciowego, zapalenie dróg żółciowych lub choroby wątroby
Zapalenie wyrostka robaczkowego
Żylaki odbytu
Miesiączkowanie
Ciąża oraz okres karmienia
Nadwrażliwość na substancję czynną lub rośliny z rodziny Asterace

Źródła

Czikow P., Łaptiew J.; Rośliny lecznicze bogate w witaminy; Państwowe Wydawnictwo Rolne i Leśne, Warszawa 1987r., str., 74-77

Griffith H. W.; Witaminy, pierwiastki i minerały; Agencja Elipsa, Warszawa 1994r., str. 293

Medici M.; Księga dobrych czarów; Wydawnictwo Elipsa, Warszawa 1995, str. 100-101

Motta G. B.; Lecznicze rośliny Biblii, tajemnice zdrowotne Pisma Świętego; Wyd. Esprit, Kraków 2016, str.,45-47

Ożarowski A.; Ziołolecznictwo- poradnik dla lekarzy; PZWL, wyd. III, Warszawa 1982, str. 76-78

Ożarowski A., Jaroniewski W., Rośliny lecznicze i ich praktyczne zastosowanie; Instytut Wydawniczy Związków Zawodowych, Warszawa 1989 str. 116-119

Pajor W. J.; Mała encyklopedia przypraw, smaków i ziołolecznictwa; Wyd. Tempus Plus S.C., Kraków 1998r., str. 64-65

Poprzęcki W.; Ziołolecznictwo; Wyd. Spar 1989r., str. 78

Posch H.; Co to jest medycyna Hildegardy?; Powrót do Natury- katolickie publikacje; Gdańsk; str. 26, 54, 57, 76

Quave C. L.; Medicinal Plant Monographs; Cassandra L. Quave 2013, str. 83-91

Rapieklo P., Waryszko-Chmielewska E.; Pyłek bylicy; Alergia, Astma, Immunologia, 1999, 4 (3) str. 139-142

Senderski M.E.; Prawie wszystko o ziołach i ziołolecznictwie; M.E. Senderski, Podkowa Leśna 2016, str. 226-228

Tobyn G., Denham A., Whitelegg M; Herbal Tradition 2000 years of medicinal plant knowledge; Elsevier, Londyn 2011, str. 105- 121

Tyszyńska- Kownacka D., Starek T.; Zioła w Polskim domu; Wyd. Watra, Warszawa 1988r. Str., 67-69

Wielka księga ziół; Reader’s Digest; Warszawa 2009, str. 21,

Wójcik- Stopczyńska B., Kiedos P.; Piołun pełen gorczycy; Panacea nr 4/1 (57/58), listopad 2016- marzec 2017, str. 34-35

http://www.szkolnictwo.pl/szukaj,Bylica_pio%C5%82un (01.05.2019)

http://www.vismaya-maitreya.pl/naturalne_leczenie_bylica_piolun.html (01.05.2019)

http://rozanski.li/478/piolun-herba-absinthii-jako-surowiec-farmakopealny/ (01.05.2019)

Monografia EMA (11.05.2019)

https://klaudynahebda.pl/bylica-piolun/ (16.06.2019)

Co ciekawego na naszym blogu?

Poznaj naszą bazę zdrowej wiedzy

Baza wiedzy to nie tylko źródło informacji

Przepisy dla naszego zdrowia

Zobacz nasze filmy na kanale Youtube

Nalewka z dzikiej róży

Niezwykle aromatyczna i smaczna nalewka z owoców dzikiej róży.

https://www.youtube.com/watch?v=7shMeukkqd0

Jabłka

Jabłka to najpopularniejsze owoce na świecie. Warto je włączyć do codziennej diety, ponieważ korzystnie wpływają na zdrowie. Poznaj 10 powodów dla których warto jeść jabłka.

https://www.youtube.com/watch?v=oM-rLLDUOH4

Pestki dyni a zdrowie

Pestki dyni to źródło magnezu, fosforu, manganu oraz cynku oraz wielonienasyconych kwasów tłuszczowych. Łatwo przyswajalny cynk obecny w pestkach dyni korzystnie wpływa na płodność oraz zwiększa sprawność seksualną. Od wieków pestki dyni są stosowane w kuracjach odrobaczających…

O Blogu

Blog Naturalne zdrowie powstał kilka lat temu i ma on charakter informacyjny. Wszystkie wiadomości o zastosowaniu i właściwościach ziół oraz dietetyce i ziołolecznictwie zbieram w różnych książkach i na stronach internetowych.

#zioła #zastosowanieziół #ziołolecznictwo #dietetyka #zdroweodżywianie #przyprawy #roslinylecznicze

Musisz wiedzieć

Informacje zamieszczone na stronie internetowej nie stanowią profesjonalnej porady medycznej ani instrukcji użycia. W żadnym wypadku treści zamieszczone na stronie internetowej nie mogą zastąpić konsultacji z lekarzem lub farmaceutą.

Polub nas